پیشینه‌ به کار گیری جنگ افزار های شیمیایی

نگارنده: حامد محمدپور

همانگونه که میدانیم ایرانیان در همه سده ها در بسیاری از دانش ها پیشتاز و نوآور بوده اند ، در ایران باستان نیروی ارتشی از ارزش بسیار بالایی برخوردار بوده و فرماندهان و رهبران پرآوازه و به نام فراوانی در ایران زاده شده و می زیسته اند.فرماندهان سپاه ایران به پشتیبانی و یاری دانشمندان ایرانی کامیاب به دست یابی به دانش ساخت گونه‌ای جنگ‌افزار شیمیایی شده بودند که پس از گذشت 1700 سال شواهدی از آن در سوریه یافت شده است و پژوهشگران را به شگفتی واداشته است.

چگونه جنگ‌افزار های شیمیایی در سوریه 1700 سال پیش به دست ارتش پارسی برای جنگ با سربازان رومی بهره‌برداری شده است.

انجمن فرامرزی گفتمان در باره آنچه که در سوریه در زمینه شواهدی از به کارگیری جنگ‌افزار های شیمیایی با دیرینگی نزدیک 1700 سال هویدا شده است انجام می دهد.

باستان شناس بریتانیایی دکتر سیمون جیمز باوردارد 20 سربازان رومی شاید به دست گاز زهرآگین کشنده که در یک نبرد میان ارتش ایران و رومی ها در دژ ارتشی(نظامی) رومیان در بخش خاوری سوریه در سده 3 رخ داده کشته شده باشند.

اگر درست باشد، این گاز می تواند یکی از نخستین رویدادهای گواه‌مند از به کارگیری جنگ‌افزار های شیمیایی و دستیابی به این دانش و فن‌آوری پیشرفته و نوین به دست ارتش ایران و پیشرفتگی دانش ایرانیان باشد.

ارتش ایران در زمان شاپور یکم ـ شاه ساسانی، درجریان پس گرفتن شهر «دورا» در کنار فرات (واقع در سوریه) که دِژ استواری داشت، از گاز خفه کننده بهره برده بود.بدین سان روزمهان(تاریخ)‌به کار بردن جنگ‌افزار شیمیایی به سال ۲۵۶ میلادی (۱۷۵۷سال پیش باز می‌گردد) که روزمهان بکارگیری آن را برای نخستین بار از زمان جنگ جهانی اول نوشته‌اند.

بازپس گیری «دورا» بود که والریانوس شاهنشاه هنگامه روم را به جنگ با ایران برانگیخت که در این جنگ که دومین جنگ ایران و روم در زمان شاپور یکم بشمار می‌رود والریانوس با سردار ‌هایش دربند شدند، والریانوس در برابر شاپور یکم زانو زد و شاهنشاهی روم زبون شد.

والریانوس همان پادشاهی بود که دربرار اردشیر شاهنشاه ایران زانو زده و گواه ‌آن در تاق بستان هنوز به جا مانده است.

زانو زدن والریانوس

بر پایه گزارش دکتر جیمز به نشست «ای. آی.‌ای AIA»، یگانهای مِهرازی ارتش ایران برای راه‌یابی به دژ «دورا Dura» دست به ساختن دالانهای زیر زمینی زدند و این کار را از درون چادرهای خود آغاز کردند تا ارتشیان رومی هشیار تکاپوی آنان نشوند.

برش این دالان ها دو متر در دو متر بود. بناگاه رومیان نیز همزمان به همین اندیشه افتاده بودند و ایرانیان هنگامی هشیار این تکاپوی آنان شدند که یکی از دالان ها پس از ۱۱ متر کنده شدن به دالان رومی‌ها برخورد کرد.

• ایرانیان شاید از گاز زهرآلود در دورگیری(محاصره) دژ برای کشتن سربازان رومی بکار برده باشند.

• آنها آمیزه‌ای از زفت(قیر)‌و گوگرد به دالان باریک پمپاژ نمودند.

• قربانیان را در چند ‌ثانیه گیج و در دَم کشته شده اند.

زهرناکی : این استخوان‌بندی شواهدی از یکی از نخستین آفندهای جنگ‌افزار های شیمیایی در سوریه فراهم می کند

با نگرش به گفتاری که از سوی دانشگاه لستر ‌در سال 2009 چاپ کرد سربازان سرنوشت خود را در رویارویی با این پیشامد در یک جای اندک آزمودند.

بر پایه سخن های آن زمان دکتر جیمز: ” ایرانیان برای کشتن 20 مرد در یک جایگاه دارای کمتر از دو متر بلندی و یا پهنا و حدود 11 متر درازا ، نیاز به‌ توان پیکار فراتر از آدمی، و یا یک راه کار زیرکانه دیگری داشته اند.

“من باور دارم پارس ها آتشدانی در درآیگاه راهرو خود قرار داده، و هنگامی که رومی ها خواستند رخنه کنند ، پارسیان مایه‌های شیمیایی و ابرهای خفه کننده و گازهای خفه کننده را به سوی دالان گذرگاه رومیان دمیدند.

“لشگر تازنده روم در چند ثانیه به گیج شدند و در دقایق کمی بیهوش شدند و مردند”

دکتر جیمز به‌وسیله ‌پس مانده های کانی به جا مانده در نزدیکی پیکر مردگان هوشمند شواهدی در زمینه ساختار تشکیل دهنده مایه به‌کاررفته در 1700 یال پیش شد. او نتیجه گرفت گاز با افزودن یک آمیزه(ترکیب) از زفت سوخته و گوگرد به آتش و دود کردن آن ساخته شده است.

جنگ در دالانهای دو متری با شمشیر و نیزه شدنی نبود و در اینجا بود که مِهرازان ارتش ایران یک مایه افروختنی و دودزا و خفه کننده را که از آمیزش زفت (بیتومن ـ نفت خام) و سولفور (گوگرد) ساخته بودند به درون دالان (نقب) منتقل و با پرتاب آتش پاره ، آتش زدند .

پس از خفه شدن رومی‌ها و رساندن هوای تازه، از آن راه درون دژ شدند و آن را گشودند و بارویش را ویران کردند که آثار آن بجای مانده است.

در بررسی‌های باستان‌شناسی دهه ۱۹۳۰ بقایای پیکرهای ۲۰ لژیونر رومی و جنگ افزارهای آنان در یکی از این دالان ها به دست آمد. پژوهش‌های تازه دکتر جیمز و آزمایش استخوانهای لژیونرهای رومی در آزمایشگاه ، خفه شدن آن‌ها و گونه گاز خفه کننده را به دست داده است.

دود و یا گاز :

باستان شناسی از دانشگاه لستر باوردارد که سربازان رومی از سوی ایرانیان و با بکارگیری گاز کشته شدند .

دکتر جیمز به شبکه دیسکاوری در سال 2009، گفت: “این نشانه های حیاتی ارائه شده است و این سر نخ با ارزش به دست آمده است ، هنگامی‌که آتش روشن می شد، مشتعل‌می شدند و گازهای درهم فشرده و ابرهای خفه کننده بوجود می آمدند و آمیزه شیمیایی دلخواه پرکنش می شد.

در این میان پیکره یک سرباز پارسی شناسایی شده است که این گمان می رود که وی مسئول این جنگ‌افزارشمیایی و زهرآگین بوده که گمان می کنند وی سازنده این مایه(ماده) در این کار و زار بوده است.

برگرفته از : دیلی میل