|
|
|
| گروه اندیشه : | |
|
شاپور یکم، دومین فرمانروای هنگامه‌ي ساسانیان است که، میان سال‌های 231 تا 272 میلادی بر ایران و بخش بزرگی از خاور امپراتوری روم شهریاری کرده است. با تکمیل روند گردآوری نسک‌های پراکنده شده ایرانی که از روزگار بلاش یکم پارتی آغاز شده بود، شاپور توانست دانشگاه «گندی شاپور» را برپا سازد و بدین گونه، دانش و دانش‌اندوزی رونق یابد.
شاید باور آن سخت باشد، اما نخستین پرواز ملموس گزارش شده در تاریخ بشر نه در گلایدرها و فرانسه و بالن آن در سال 1796ميلادي، بلکه در ایران ساسانی و به روزگار فرمانروای یادشده رخ داده است.
«ابن‌فقیه» بوم نگار(:جغرافی‌دان) همدانی(255 تا 330 هجري قمري)، در گزارشی چنین آورده است که:
«استادکاری برای شاپور برجی شگفت‌آور ساخته بود. پادشاه بر آن شد تا استاد سازنده را در بالای برج نگه دارد، زیرا نمی‌خواست که دیگران از نبوغ استاد بهره‌برداری کنند. استاد از پادشاه خواست تا برای نگاهبانی از خود، کلبه چوبینی بر فراز برج بسازد. پادشاه درخواست او را پذیرفت و دستور داد چوب‌هایی که نیاز دارد، برایش ببردند. پس از گذر زمانی، استاد به یاری ابزارهایی که در دسترس داشت، یک جفت بال‌چوبی از بخشی از آن چوب‌ها، برای خودش ساخت و آنها را به بدنش بست.آنگاه به یاری وزش باد، به هوا برخواست و بدون هیچ آسیبی، در جایی امن و دور دست بر روی زمین فرود آمد و پنهان شد.»
بدین روی، این نخستین پرواز در تاریخ بشریت که البته به‌گونه غیر مکانیزه انجام شد، از سوی یک اندیشمند ایرانی انجام گرفته است.
 نمونه ای از طراحی دانویچی از بال که برای ایجاد دستگاه پرواز می‌کشید.
در ایران، به این اندیشه پیشتر پرداخته شده بود.
پی نوشت: از کتاب شگفتی‌های باستانی ایران، امید عطایی‌فرد، رویه‌ي 308
|
