دین و آیین زرتشت

روزه در دین زرتشت

https://www.tarikhfa.ir/wp-content/uploads/2013/01/20120307_1239695547.jpg

روزه چیست؟
روزه به معنای کم خوردن نیست، بلکه به معنای خودداری از خوردن، آشامیدن، داشتن روابط جنسی، سخن گفتن و بالاخره پرهیز از کار کردن است که در فرهنگهای مختلف به نام “روزه داری” معروف شده است. روزه در دین زرتشت به صورتی که در ادیان ابراهیمی وجود دارد نیست. در دین زرتشت سستی و تنبلی ناپسند است، همانطور که در وندیداد میخوانیم:‹‹…آن کس که سیر خوراک می‌خورد، توانایی می‌یابد که نیایش بکند، کشاورزی کند و فرزندان به وجود آورد. جاندار از خوردن زنده می‌ماند و از نخوردن می‌میرد.›› بدین منظور اگر آب و غذا به مراتب به بدن نرسد از کارایی و توان میکاهد وباعث به عقب افتادن کار روزانه و تن پروری میشود. پس گرسنگی و تشنگی هیچ نقشی در دین زرتشت و تفکر او وجود نداشته و ندارد.

روزه ی زرتشتیان به اینگونه است که در هر ماه 4 روز به ترتیب زیر را از خوردن گوشت خودداری میکنند:

1- وُهمَن، روز دوم هر ماه زرتشتی
2- ماه، روز دوازدهم هر ماه
3- گوش، روز چهاردهم هر ماه
4- رام، روز بیست و یکم هر ماه

این 4 روز متعلق به امشاسپندان: وُهمَن، ماه، گوش و رام است که پشتیبان و نگهدارنده ی چهارپایانند. در روز وُهمَن که امروزه به بهمن دگرگون شده خوردن گوشت در بین زرتشتیان نهی شده بود و به همین صورت روز های ماه، گوش و رام نیز چنین است. نماد بهمن سپیدی و پاکی است، از همین رو موبدان زرتشتی سپید می پوشند چرا که، منش نیک یعنی سپیدی. این چهار روز پرهیز از خوردن گوشت خود یک نوع «حفظ الصحه» است. زرتشتیان پس از مرگِ یکی از نزدیکانشان نیز به مدت سه شب از پختن یا خوردن گوشت اجتناب می‌کنند که این هم از جمله روزه‌های زرتشتیان است.

دکتر اردشیر خورشیدیان از این رو گفته است: در اوستا مفهوم روزه به روزه باطنی نسبت داده می شود و روزه ظاهری وجود ندارد، اگرچه امساک و تحت فشار قرار دادن جسم برای تمرکز بیشتر بر اعمال و مناسک دینی عملی ستودنی است. وی اظهار داشت: در عین حال در آیین زرتشت در 4 روز مخصوص در هر ماه هر نوع کشتار و قربانی کردن حیوانات و استفاده کردن از گوشت ممنوع است. دکتر خورشیدیان در تشریح معنای روزه باطن گفت: ما زرتشتیان باید در سه بخش معنوی “شنوایی”، “اندیشه” و “حساس” همیشه روزه داشته باشیم یه آن معنا که از طریق این سه حس از نیکی دور نشویم و به “اندیشه و حساس و شنوایی” مان همیشه سرشاز از نیکی باشد. دکتر خورشیدیان افزود: همچنین در اوستا بر روزه بزرگتری تاکید شده است و آن حفظ هفت عضو بدن، مشتمل بر دو چشم، دو دست، دو پا و زبان در تمام طول زندگی از هرگونه آلودگی است و این هفت عضو همیشه باید پاک نگه داشته شوند که از این عمل نیز تحت عنوان روزه یاد می شود.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *