نویسنده : ایرانمهر
جشن تولد ایران باستان عهد هخامنشیان
برپاداشتن آیین جشن تولد یکى از رسوم دیرین ایرانیان است.
هرودت درباره این جشن و مراسم آن چنین مىنویسد:
پارسها عادت دارند که روز تولد خود را چشن بگیرند. در آن روز آنها حق خود مىدانند که غذایى مطبوع تر از غذاى روزهاى دیگر صرف کنند. اعیان و اغنیا گاو و یا اسب یا شتر و یا خرى مى کشند و آن را یکپارچه در اجاق هایى بزرگ کباب مى کنند. اشخاص بى چیز و فقیر به حیوانات کوچکتر قناعت مى کنند.
پارسها معمولا غذاى مقوى سنگین کمتر مىخورند و بیشتر به غذاى سبک علاقه دارند … پارسها به شراب بسیار علاقه دارند. آنها حق ندارند در حضور دیگرى استفراغ و یا ادرار کنند … وقتى درمیان مستى و میگسارى تصمیمى درباره مسأله اى اخذ مى کنند فرداى آن روز صاحبخانه … بار دیگر قبل از صرف غذا به حال گرسنه موضوع را مطرح و اخذ رأى مىکند … «۲۸۸»
ظاهرا طبقات ممتاز روز تولد را همه ساله جشن مىگرفتند. کورش ضمن گفتگو با استیاک به وى مىگوید: «روزى که بمناسبت عید تولدت به دوستانت ضیافت دادى، من به خاطر دارم که ساکاس شراب مىریخت.» «»
اگر نوشته هاى هرودت و گفته هاى «آمینتاس» را حمل به صحت کنیم باید قبول کنیم که پارسهاى عهد هخامنشى در مهمانیها به معیت زنان خود شرکت مى جستند.
فرستادگان داریوش خطاب به میزبان خود چنین مىگویند: اى مقدونى که میزبان ما هستى در بین ما پارسها رسم چنین است که وقتى ضیافتى بزرگ مىدهیم علاوه بر خدمتکاران زیباروى، زنان شرعى خود را نیز همراه مىآوریم و در کنار خود مى- نشانیم … آمینتاس به این تقاضا چنین پاسخ داد: پارسها، در بین ما چنین رسمى که شما نقل کردید وجود ندارد ولى برعکس، زنان را دور از مردان نگه- مىداریم، اما چون شما فرمانروایان ما هستید … شما را از این حیث راضى خواهیم کرد … «»
ظاهرا مهمترین تفریحات و سرگرمیهاى مردم مرفه آن دوره شکار و تیراندازى بود.
هرودت در جلد اول تاریخ خود مىنویسد:
مردم لیدى براى آنکه از قحطى و گرسنگى رنج نبرند، راه چاره اى اندیشیدند. گویا در این زمان است که بازى نرد و بازى استخوان و بازى با توپ و دیگر انواع بازیها اختراع شده است، به استثناى بازى ورق که اهالى لیدى مدعى اختراع آن نیستند … یک روز در تمام مدت روز به بازى سرگرم مىشدند تا به فکر خوردن نیفتند، فرداى آن روز بازى را قطع مىکردند و به خوردن مشغول مىشدند. «۲۹۱»
تاریخ اجتماعى ایران، ج۱، ص: ۵۲۲
