فساد اخلاقی رومیان پیش از عصر مسیحیت
از عادات رومیان ، واگذاری همسرانشان به یکدیگر بوده است ؛ استرابو جغرافی دان بزرگ رومی که از سال 63 پیش از میلاد تا سال 19 پیش از میلاد ؛ و معاصر حکومت اشکانی بوده است ؛ با این که این رسم را می گوید که در میان تپورستانی ها ؛ مردمان شمال ایران گزارش شده است ؛ ولی با این نیز وی تنها گزارشی از این مورد شنیده است که در صحت و یا فراگیری آن اطلاعی در دست نیست ؛ ولی آن چه که وی با اطمینان می گوید ؛ این است که این رسم ، یک رسم کهن در میان رومیان است ؛ و مثالی تاریخی در این مورد نیز می زند .
استرابو می نویسد :
See : STRABO GEOGRAPHY , BOOK XI , CHAPTER 9
از تپورستان گزارش شده است که در آن جا رسمشان به دادن زنانشان به دیگر شوهران بود ؛ به محض این که آن ها ( = تپوری ها ) دو یا سه بچه از آن ها ( = زنانشان ) داشته باشند . فقط چنان که در زمان ما ، در تطابق با یک رسم باستانی رومیان ، کاتو همسرش را به ازدواج به هورتنسیوس داد ؛ در تقاضای واپس .
رسم دیگر رومیان باستان ؛ اسیر گرفتن زنان و دختران از کشورهایی که فتح می کردند و فرستادن آنان به روسپی خانه های شهر روم بوده است . یکی از مناطقی که این اتفاق توسط رومیان برایش روی داد ، بیت المقدس یهودیان بود . در نامۀ کهن تلمود بابلی به این رویداد اشاره شده که بسیار اخبار دردناکی را ثبت کرده است . در تلمود می خوانیم :
” چنین روایت شده است که بعد از خرابی معبد بیت همیقداش دوم ، ویسپاسیانوس امپراطور روم سه کشتی پُر از پسران و دختران جوان یهود به روم فرستاد ، تا ایشان را در روسپی خانه ها مورد استفادۀ عیاشان قرار دهند . لکن این نوجوانان که مرگ را بر زندگی خفت آمیز ترجیح می دادند ، طی راه همگی خود را به دریا افکندند و غرق شدند . داستان با این سخن می یابد ، که با دیدن این منظرۀ دلخراش ، روح القدس گریست و گفت : ” برای این ها من گریه می کنم ” . ” (مراثی ارمیا ، 1 : 16 ) ( ایخاربا ، 1 : 45 ) .
همچنین بنگرید به :
گنجینه ای از تلمود ، تالیف آبراهام کهن ؛ ترجمۀ امیر فریدون گرگانی ، تهران : اساطیر ، 1390 ، برگۀ 66 .
روم باستان با این که کانون فیلسوفان و اندیشمندان بزرگی بود ؛ اما آسایش طلبی ، شکم پرستی ؛ و فساد جنسی در آن موج می زد و از روایت بالا مشخص است که عیاش خانه های بسیاری در روم وجود داشته است ، دلیلی که برای این امر می توان آورد ؛ بت پرستی آن ها و پایبند نبودن به دستورات اخلاقی خاصی بوده است . چنان چه بعد از مسیحی شدن تدریجی رومیان ؛ این فساد اخلاقی کم کم از بین می رود ؛ زیرا که شهوت پرستی از امور نکوهش شده در متون عهد جدید و آموزه های مسیحیت بوده است .
و . م . میلر در کتاب ” تاریخ کلیسای قدیم در امپراطوری روم و ایران ” در مورد اخلاق یونانیان و رومیان در زمان ظهور مسیحیت می نویسد :
” یونانیان و رومیان باستان قدیم مشرک و به خدایان متعدد ذکور و اناث معتقد بودند و توالد ، تزویج ، اکل و شرب ، خوابیدن ، جنگیدن ، زخم برداشتن ، دزدیدن و زنا کردن را به این خدایان نسبت می دادند . ولی آن ها را ابدی و بی زوال می دانستند . معلوم است که ” کسی بهتر از معبودش نتواند شد ” . پس بدیهی است کسانی که معتقد به چنین خدایانی بودند ، البته به هر گونه گناه و آلایش آلوده می شدند ، چنان که پولس در فصل اول رساله به رومیان این مطلب را شرح می دهد . در ابتدا بسیاری از رومیان از غضب خدایان ترسیده و از شکستن قسم و ارتکاب به بعضی گناهان اجتناب می نمودند ، ولی در عصر مسیح بسیاری از دانایان ایشان دیگر معتقد به خدایان خود نبوده و چون شخصا نمی توانستند به معرفت خدای واحد و خالق کل موجودات برسند ، بنا بر این در پی ایمانی باقی ماندند . پس چون دیگر امیدی به حیات آینده و ترسی از روز قضاوت نداشتند ، آن چه می خواستند از ارتکاب آن دریغ ننمودند و در نتیجه به عاقبت وخیمی گرفتار گردیدند .
یک فیلسوف رومی به نام سِنِک که معاصر پولس رسول بود چنین می نویسد :
” دنیا پر از فسق و جنایت شده ؛ ارتکاب اعمال زشت به قدری است که قدرت اصلاح آن میسّر نیست . برای شرارت جدال عظیمی برپاست . جنایات دیگر نه در نهان بلکه در جلو چشم آشکار است . پاک دامنی نه فقط نادر بلکه اثری از آثارش پیدا نیست”
آبشخور :
تاریخ کلیسای قدیم در امپراطوری روم و ایران ، تالیف و . م . میلر ؛ ترجمه علی نخستین ، – تهران : اساطیر ، 1382 ، برگۀ 15 و 16 .
