اشکانیان, تاریخ و تمدن ایران باستان

ازدواج موقت در ایران باستان (دوره اشکانیان) به اقتباس از چین

ازدواج موقت در ایران باستان (دوره اشکانیان) به اقتباس از چین

ازدواج موقت در ایران باستان
رواج مُتعه (ازدواج موقت) از 21 قرن پيش در ايران، به اقتباس از چين برپايه گزارش سفير چين در ايران باستان به امپراتور وقت اين كشور كه در دفتر «وقايع و عملكرد» دودمان «چه اين = شين = كين» درج شده است؛ اين سفير، مُتعه (ازدواج موقت ـ صيغه) را كه از قرنها پيش از آن در چين رواج داشته به ايرانيان آموخته و اين نوع ازدواج (از 21 قرن پيش) در ايران رايج شده است.

مورخان فرنگي كه وقايع دوران امپراتوري دودمان «چه اين = چين» را ترجمه و تفسير كرده اند، با محاسبات تقويمي و تبديل سال قمري چيني به ميلادي، تاريخ درج گزارش مورد بحث را سپتامبر سال 78 پيش از ميلاد تعيين كرده و نوشته اند كه سفير مورد بحث به امپراتور گزارش كرده بود كه ازدواج متعه (موقت) را كه طبق فرهنگ مان (فرهنگ كنفوسيوسي) با هدف حفظ سلامت جامعه رواج دارد؛ به ايرانيان آموزش دادم و در آنجا رايج شده است. ايرانيان طبق آيين خود (آموزش هاي زرتشت) از داشتن زن دوم اكراه داشتند كه راه حل خودمان را برايشان تشريح كردم، پذيرفتند، مسئله حل شد و پسر شاه اسبق نخستين ايراني بود كه به سبك ما براي خود متعه (كانكوباين) انتخاب كرد.

مورخان فرنگي در تفسير عبارت «پسر شاه اسبق» نوشته اند كه ايران پس از درگذشت مهرداد دوم (شاه ايران از دودمان اشكانيان)، از سال 87 تا سال 78 پيش از ميلاد شاه نداشت، و سرانجام سناي ايران (مِهستان) پس از ده سال فرهاد سوم عموي مهرداد دوم (شاه متوفا) را به شاهي برگزيد، و از اين تحولات چنين برمي آيد كه مهرداد دوم داراي پسر نبوده است و سفير وقت چين اين فرصت را به دست آورده كه موضوع «همسر دوم، با همان مقام و امتيازات همسر اول» را مطرح كند و چون پذيرفته نشده بود موضوع مُتعه (كانكوباين ـ صيغه) به سبك چين را مطرح مي سازد كه اين پيشنهاد مورد قبول قرار گرفته و پس از آن در ايران رواج يافته كه ادامه دارد.

حكومت دودمان «چه اين Ch,in = چين» از سال 221 پيش از ميلاد تا سال 24 ميلادي (به مدت 245 سال) دوام داشت. رسم درج وقايع و عملكرد روزانه امپراتوران چين در طول چند سلسله ادامه داشت و اين يادداشت ها تا به امروز باقي مانده اند. ايرانيان بودند كه كشور چين را به نام اين دودمان خواندند كه اين نام بعدا از ايران به روم انتقال يافت و جهاني شده است.
قدمت انتخاب زن دوم و مُتعه هاي متعدد (صيغه) در كشور چين به قرن ها پيش از دودمان چين (شين) بازمي گردد.

اين رسم تا آغاز زمامداري مائو تسه تونگ (نيمه قرن 20) به همان صورت ادامه داشت كه بنظر مي رسد پس از فوت وي ازسرگرفته شده است. هفتم سپتامبر 2007 رسانه ها گزارش كرده بودند كه «پانگ ژيايو» 63 ساله شهردار سابق شهر ژينان واقع در ايالت شرقي شاندونگ، 11 كانكوباين (مُتعه) داشت و تني چند از همين زوجه هاي موقت چند مورد سوء استفاده او را افشاء كرده بودند كه تحت تعقيب قضايي قرار گرفته بود.

شوهر يكي از اين مُتعه ها قبلا اعدام شده بود. داشتن مُتعه در هنگ كنگ چين از سال 1971 (زمان سلطه انگليسي ها) ممنوع شده است. دين يهود، اسلام، فرقه مسيحي مورمون تعدّد زوجات را مشروع ساخته اند. اين عمل در كشورهايي هم كه در آنجا تعدّد زوجات مورد حمايت قانون نيست اينك به صورت «كامان لا ـ قانون بين خودمان» انجام مي گيرد. در چند سال اخير در چند ايالت آمريكا نيز، در صورتي كه زن و شوهر درخواست كنند؛ در عقدنامه آنان «دائمي بودن نكاح» درج نمي شود و در اين نوع ازدواج، تشريفات طلاق بسيار آسان است.

پژوهش: نوشيروان کيهاني زاده – iranianshistoryonthisday

مطالب مرتبط

5 نظر در “ازدواج موقت در ایران باستان (دوره اشکانیان) به اقتباس از چین

  1. امید گفت:

    پس ازدواج موقت سابقه چندهزار ساله داره؟؟؟!!!

  2. nika گفت:

    جالبه. ایران از چین کپی زده …

  3. سالار گفت:

    چینی ها به ازدواج در ایران هم رحم نکردن

  4. rahimpor گفت:

    iranian ehteram ziyadi baraye ezdevaj ghael bodand

  5. شاپوری گفت:

    مطالب مفید و جالبی یود. سپاسگذارم

پاسخ دادن به nika لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *